بركت غذاى حضرت زهرا(سلام الله علیها)

 در بعضى از كتب مناقب نقل شده، جابر بن عبداللَّه انصارى مى گوید:

چند روز گذشت، پیامبر (صلی الله علیه و آله) به هیچ غذائى دست نیافت، شدّت گرسنگى آن حضرت را به زحمت انداخت، در حجره هاى همسرانش، غذائى نیافت به خانه فاطمه (سلام الله علیها) رفت و گرسنگى خود را اظهار نموده و تقاضاى غذا كرد.

فاطمه (سلام الله علیها) عرض كرد: فدایت گردم، هیچگونه غذا در خانه نیست، رسول خدا (صلی الله علیه و آله) مراجعت نمود، یكى از همسایگان دو قرص نان و مقدارى گوشت براى فاطمه (سلام الله علیها) هدیه آورد، فاطمه (سلام الله علیها) آن را گرفته و در میان ظرفى نهاد و روپوشى بر آن افكند و گفت: رسول خدا (صلی الله علیه و آله) را بر خودم و بر كسانى كه نزد من هستند، مقدّم مى دارم (یعنى او را مقدّم مى دارم بر شوهرم و بر حسن و حسینم كه همه گرسنه بودند).

آنگاه فاطمه (سلام الله علیها) توسّط حسن و حسین (علیه السلام)، رسول خدا (صلی الله علیه و آله) را خبر كرد، آن حضرت آمد، فاطمه (سلام الله علیها) جریان هدیه را به عرض رساند، پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: آن را نزد من بیاور، فاطمه (سلام الله علیها) آن ظرف را نزد پیامبر (صلی الله علیه و آله) نهاد، پیامبر (صلی الله علیه و آله) سرپوش را از روى ظرف برداشت، ناگهان دید پر از نان و گوشت است.

جابر مى گوید وقتى كه به آن نگاه كردم، تعجب كردم، دریافتم كه این یك نمونه از كرامت الهى است، حمد و سپاس خدا را بجاى آوردم، و بر پیامبرش درود فرستادم، رسول خدا (صلی الله علیه و آله) به فاطمه (سلام الله علیها) گفت: این غذا از كجا بدست آمده؟

فاطمه (سلام الله علیها) عرض كرد: «از نزد خدا، خداوند به هر كس بخواهد، روزى فراوان مى بخشد».

رسول خدا (صلی الله علیه و آله) شخصى را به سراغ على (علیه السلام) فرستاد، همه جمع شدند، رسول خدا (صلی الله علیه و آله) از آن غذا خورد، على و فاطمه و حسن و حسین (علیهم السلام) و همسران پیامبر (صلی الله علیه و آله) و همه  اهل خانه از آن خوردند و سیر شدند، ولى ظرف همچنان پر از غذا بود، فاطمه (سلام الله علیها) مى فرماید: از آن غذا براى همه ى همسایه ها فرستادم، خداوند خیر و بركت سرشارى به آن غذا داد، چنانكه چنین بركتى به حضرت مریم (علیه السلام) عطا فرمود. [این حدیث در تفسیر نیشابورى نقل شده است .

  نگاهى به عبادت حضرت زهرا(سلام الله علیها)حسن بصرى (زاهد معروف) مى گوید: در امّت اسلام هیچ كس عابدتر از فاطمه (سلام الله علیها) نبود، آنقدر به عبادت ایستاد كه پاهایش ورم كرد. و رسول اكرم (صلی الله علیه و آله) به فاطمه (سلام الله علیها) فرمود: چه چیز براى زن بهتر است، در پاسخ گفت:

اَنْ لا تَرى رَجُلاً وَ لا یَراها رَجُلٌ. :

پیامبر (صلی الله علیه و آله) با شنیدن این سخن، فاطمه (سلام الله علیها) را به سینه اش چسبانید و این آیه را خواند: «ذُرِیَةً بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ»: «آنها دودمانى بودند كه (از نظر تقوى و فضیلت) بعضى از آنها از بعضى دیگر گرفته شده اند» (آل عمران- 34)

امام حسن (علیه السلام) مى فرماید: در شب جمعه مادرم را در محراب عبادتش دیدم، همواره در ركوع و سجود بود تا سفیده ى سحر دمیده شد مى شنیدم كه نام مؤمنین و مؤمنات را به زبان مى آورد و براى آنها دعا مى كرد، ولى براى خودش هیچ دعا نكرد، گفتم: اى مادر، براى خود مانند دیگران دعا نكردى؟، در پاسخ فرمود: اى پسرم،اَلْجارُ ثُمَّ الدَارُ:

«نخست همسایه، بعد خانه».

روایت شده: هنگامى كه آن حضرت در محراب عبادتش به عبادت مى ایستاد، نور او براى اهل آسمان مى درخشید، چنانكه نور ستارگان براى اهل زمین مى درخشد.

منبع:

رنج ها و فریادهاى فاطمه (سلام الله علیها)، (ترجمه بیت الأحزان)

خاتم المحدثین حاج شیخ عباس قمى(ره)، مترجم: محمد محمدی اشتهاردى